CONTADOR DE VISITAS

BAILE ÁTHA CLIATH, una antigua poesía para honrar un viaje por tierras celtas




                    Tha na siantan air caochladh, tha 'n saoghal fo sprochd,
            Chuir an doineann fhuar, fhiadhaich an ianlaidh nan tosd;
            Tha sneachda trom, domhail a' comhdach nam beann,
            A' lionadh nan glacan, 's a' tacadh nan allt,
            'S mise 'feitheamh an aisig aig carraig a' chaoil,
            Ri smaointean air abhachd nan laithean a dh' aom.

           Ann an laithean ar n-oige dol an comhail an t-sluaigh,
           Cha Sheall sinch ach faoin air mar dh’ aomas iad unnain;
           Cha tig e 'n ar smaointinn cho goirid 's tha 'n dail,
           Gus am brùchd gach leòn oirnn 'g ar lubadh gu lar,
           Gun churam, gun eislein aig teumadh air taobh,
           Ar laithean a' snàg uainn gun aireamh air aon.

           'N uair a luidheas an aois oirnn 's a dh' aognas ar snuagh,
           Ar ciabh 'dol an tainead, agus smal air ar gruaidh,
           Bidh teugmhail nan comhlain a' comhradh gu truagh,
           Agus cairdean ar n-oige air somhladh san uaigh,
           'S ann an sin bhios ar cridhe làn mulaid 'us gaoid,
           Ri smaointean air abhachd nan laithean a dh' aom.

           O! Ard-Righ na cruinne, ceann-uighe ar dùil,
           Air ant-sneachda fhliuch, fhionnar dhuit a lubas mi glun;
          'S guidheam gun orduich thu dhomhsa gu glic.
          'Bhi 'cuimhneachadh d'orduigh'n gu h-umhal 's gu tric,
         Chum 'n uair chriochnaicheas m' astar ann an glacaibh an aoig,
          Nach cuimhnich thu m' fhàilinn anns na laithean a dh' aom.


TRADUCCIÓN -los puntos suspensivos corresponden a lagunas del texto que aún no se han transcrito- del gaélico al castellano de este bello poema. Se pueden observar elementos líricos y metafóricos impregnados de un profundo sentir. Solo en tierras tan bellas como las celtas existe la pureza sin necesitar el baño del astro Sol.

              Los elementos han cambiado;
             el mundo está bajo el infujo de la melancolía, sombrío
             …............la tormenta y …...........las aves
             esperando están al barco en la roca del Estrecho.

             …................ En la reunión de la gente.
          No miramos sino ligeramente cómo se alejaban deslizándose.
           ….............., cuán corto es el tiempo, la demora.
          Hasta que cada herida se abalance sobre nosotros.
          …............, desviándose del buen camino.
          …...., arrastrándose.........., ni siquiera uno sólo

          …............., cuando nuestra belleza se marchite.
          …...................., enfermedades y dolores en bandas
          …....................., disminuidos...................., pena y enfermedad.

          …............., de este mundo; límite de nuestra esperanza.
          …...................., cuando mi viaje concluya en
          los brazos de la muerte.
         Que no recordarás ni perdonarás mi debilidad 
         en los días pasados




3 comentarios:

  1. Que curioso, me gusta ¿se puede escuchar, verlo en algún video?

    ResponderEliminar
  2. Quizás escuchar a Enya cantando en irlandés gaélico es la mejor opción para enamorarte del todo de esta lengua antigua:

    http://www.youtube.com/watch?v=JIABga915AY&feature=related

    Enya-Athair an Neamh

    Esta es una que toca en nuestros sentimientos, pero encontrarás más.

    ResponderEliminar
  3. No entiendo nada. Apenas hablo castellano, como para saber gaélico.

    ResponderEliminar